Ik ben niet goed in datums onthouden, zowel verjaardagen als sterfdatums worden regelmatig vergeten, maar Mona heeft er voor gezorgd dat die van haar in mijn geheugen gegrift staan. 21 juli is haar verjaardag, de Belgische nationale feestdag, omdat Mona in Nederland geboren is, heb ik dat altijd grappig gevonden en daardoor was zij 1 van de weinige wiens verjaardag ik nooit vergat. Ook haar sterfdatum zal ik nooit meer vergeten...

Al enkele jaren ben ik op zoek naar een oplossing voor de pijn die het overlijden van Salina veroorzaakt heeft.Sinds ik de afgelopen maanden dier na dier moest afgeven, is die zoektocht alleen maar groter geworden, tot op het punt dat ik er een heuse opleiding voor ging volgen.

De eerste uren na een verlies zijn voor iedereen anders. Iedereen gaat anders om met de pijn die het verlies met zich meebrengt en dat is helemaal ok!Iedereen heeft immers nood aan iets anders en geen enkel verlies is te vergelijken. Ik heb mezelf de afgelopen maanden geobserveerd en heb bij mezelf een interessant patroon ontdekt.Ik ga nu spreken over wat ik doe bij het verlies van dieren zoals eenden, kippen, konijnen, cavia's,... en dan vooral bij verliezen die er zwaar inhakken.Bij het verlies van een hond is het anders, omdat dat voor mij ook gewoon anders is/voelt.

In december gaat het 7 jaar geleden zijn dat ik mijn eerste hondje Salina heb laten inslapen. Op dat moment verging mijn wereld.Het hondje waar ik jarenlang naar uitgekeken en op gewacht had.Het hondje wat mij leerde wat het is om een hond te hebben. Mijn lieve Salina... We hadden afgesproken dat ze 20 jaar zou worden.Toen ze op 8-jarige leeftijd nierfalen kreeg, besefte ik dat ze de 20 waarschijnlijk niet zou halen, maar 15 jaar moest zeker lukken!En toen werd ze op 10-jarige leeftijd zo ziek dat ik op dat moment geen andere uitweg meer zag dan haar te laten inslapen.